Alan-Jackson

Alan Eugene Jackson (geboren op 17 oktober 1958) is een Amerikaanse countryzanger -songwriter. Hij staat bekend om het uitvoeren van een stijl die algemeen wordt beschouwd als ” neotraditional country “, en om het schrijven van veel van zijn eigen nummers. Jackson heeft 21 studioalbums opgenomen, waaronder twee kerstalbums en twee gospelalbums, en bracht drie greatest hits-albums uit.

Jackson is een van de best verkopende artiesten aller tijden , met meer dan 75 miljoen verkochte platen wereldwijd, waarvan 44 miljoen alleen al in de Verenigde Staten. ^[ 1 ] Hij heeft 66 nummers in de Billboard Hot Country Singles & Tracks-hitlijst gehad; van de 66 titels en zes aanbevolen singles hebben er 38 de top vijf bereikt en 35 de nummer één-positie geclaimd. Van de 15 titels die de Billboard Top Country Albums-hitlijst hebben bereikt, zijn er negen multi-platina gecertificeerd. Hij is de ontvanger van twee Grammy Awards, 16 CMA Awards, 17 ACM Awards en genomineerd voor meerdere andere prijzen. Hij is lid van de Grand Ole Opry en werd in 2001 opgenomen in de Georgia Music Hall of Fame. Hij werd in 2017 opgenomen in de Country Music Hall of Fame door Loretta Lynn ^[ 2 ] en in de Nashville Songwriters Hall of Fame in 2018.

Jackson werd geboren als zoon van Joseph Eugene “Daddy Gene” Jackson (1927-2000) en Ruth Musick “Mama Ruth” Jackson (1930-2017) in Newnan, Georgia , en heeft vier oudere zussen. Hij en zijn directe familie woonden in een klein huis dat was gebouwd rond de oude gereedschapsschuur van zijn grootvader. De familie is voornamelijk van Engelse afkomst . ^[ 4 ] Zijn moeder woonde in het huis tot haar dood op 7 januari 2017. Hij begon in 1983 met het schrijven van muziek. ^{[ 5 ] [ 6 ]}

Toen hij opgroeide, luisterde Jackson voornamelijk naar gospelmuziek, totdat een vriend hem voorstelde aan Gene Watson , John Anderson en Hank Williams Jr. Jackson ging naar de plaatselijke Elm Street Elementary en Newnan High School en sloot zich na zijn afstuderen aan bij de band Dixie Steel. ^{[ 6 ] [ 7 ]} Jackson werkte als bouwvakker en heftruckchauffeur terwijl hij in kleine clubs in heel Georgia speelde. ^{[ 8 ] [ 9 ]} Toen hij 27 was, verhuisden Jackson en zijn vrouw van zes jaar, Denise, van Newnan naar Nashville, Tennessee , waar hij hoopte zich fulltime op de muziek te richten. ^[ 10 ] In 1987 nam Jackson een pre-debuut demo-album op met de titel New Traditional in Doc’s Place in Hendersonville, Tennessee , maar het is extreem zeldzaam en werd alleen in Japan uitgebracht . ^[ 11 ]

In Tennessee kreeg Jackson zijn eerste baan in de postkamer van The Nashville Network . ^[ 10 ] Zijn vrouw Denise was stewardess. Tijdens haar werk kwam ze in contact met Glen Campbell en vroeg om advies voor haar man. Campbell gaf haar het visitekaartje van zijn manager en zei dat ze moest bellen, ^[ 6 ] wat zijn carrière een kickstart gaf. ^[ 12 ] Jackson tekende uiteindelijk bij Arista, ^[ 10 ] en in 1989 werd hij de eerste artiest die tekende bij de nieuw gevormde Arista Nashville -vestiging van Arista Records . ^[ 13 ] Arista bracht eind 1989 Jacksons debuutsingle “Blue Blooded Woman” uit. Hoewel het nummer de top 40 op Hot Country Songs niet bereikte , bereikte hij begin 1990 de derde plaats met ” Here in the Real World “. ^[ 14 ] Dit nummer diende als titelnummer voor zijn debuutstudioalbum, Here in the Real World , dat ook nog twee top vijf hits bevatte (” Wanted ” en ” Chasin’ That Neon Rainbow “) en zijn eerste nummer één, ” I’d Love You All Over Again “. ^[ 14 ] Don’t Rock the Jukebox was de titel van Jacksons tweede album. Uitgebracht in 1991, bevatte het vier nummer één singles: de titeltrack , ” Someday “, ” Dallas ” en ” Love’s Got a Hold on You “, en de nummer drie ” Midnight in Montgomery “. ^[ 14 ] Jackson schreef ook mee aan verschillende nummers op Randy Travis ‘ album High Lonesome uit 1991. ^[ 13 ]

A Lot About Livin’ (And a Little ‘bout Love) , zijn derde album, was goed voor de nummer één hits “ She’s Got the Rhythm (And I Got the Blues) ” (dat Randy Travis mede schreef) en “ Chattahoochee “, plus de top vijf hits “ Tonight I Climbed the Wall “, “ Mercury Blues ” en “ (Who Says) You Can’t Have It All “. “Chattahoochee” won hem ook de Country Music Association (CMA) awards voor Single en Song of the Year in 1994. In 1994 verliet Jackson zijn managementbedrijf, Ten Ten Management, dat zijn carrière tot dat moment had begeleid, en stapte over naar Gary Overton. ^[ 15 ] Zijn vierde album heette Who I Am en bevatte vier nummer één hits: een cover van de Eddie Cochran rockabilly- standaard “ Summertime Blues “, gevolgd door “ Livin’ on Love “, “ Gone Country ” en “ I Don’t Even Know Your Name “. Een extra nummer van het album, een cover van Rodney Crowell ’s “ Song for the Life “, haalde de zesde plaats. Eind 1994 bereikte Clay Walker de eerste plaats met “ If I Could Make a Living “, dat Jackson mede schreef. ^[ 16 ] Jackson verscheen ook in de aflevering “When Harry Kept Delores” uit 1996 van Home Improvement , waarin hij “Mercury Blues” zong. ^{[ 17 ] [ 18 ]}

The Greatest Hits Collection werd uitgebracht op 24 oktober 1995. De schijf bevatte 17 hits, twee nieuw opgenomen nummers (“ I’ll Try ” en “ Tall, Tall Trees “), en het nummer “ Home ” van Here in the Real World dat nooit als single was uitgebracht. ^[ 19 ] Deze eerste twee nummers bereikten allebei de nummer één positie. Everything I Love volgde in 1996. De eerste single, het door Tom T. Hall geschreven “ Little Bitty “, bracht Jackson eind 1996 naar de top van de hitlijsten. Het album bevatte ook de nummer één hit “ There Goes ” en een nummer twee cover van Charly McClain ’s single uit 1980 “ Who’s Cheatin’ Who “. De vijfde single van het album was “ A House with No Curtains “, wat zijn eerste release sinds 1989 werd die de top 10 niet haalde. ^[ 14 ]

High Mileage uit 1998 werd geopend door de nummer vier ” I’ll Go On Loving You “. Daarna kwam de enige nummer één hit van het album, ” Right on the Money “, mede geschreven door Phil Vassar en Charlie Black . Met Jacksons release van Under the Influence in 1999 nam hij het dubbele risico op een album met covers van country klassiekers, terwijl hij een traditioneel geluid behield toen een rock- en pop -getinte sound de country radio domineerde. ^[ 20 ] Toen de Country Music Association (CMA) George Jones vroeg om zijn act in te korten tot 90 seconden voor de CMA awards van 1999, besloot Jones het evenement te boycotten. Uit solidariteit onderbrak Jackson zijn eigen nummer en begon Jones’ nummer “Choices” en liep toen van het podium. ^[ 21 ]

Vanwege een verschuiving in het geluid van countrymuziek naar een meer popgeluid in de jaren 1990 en 2000, bekritiseerden hij en George Strait de staat van countrymuziek in het nummer ” Murder on Music Row “. Het nummer leidde tot een debat in de countrymuziekgemeenschap over de vraag of “traditionele” countrymuziek nu echt dood was of niet. ^[ 22 ] Ondanks het feit dat het nummer niet officieel als single werd uitgebracht, werd het de hoogst genoteerde niet-seizoensgebonden albumtrack (niet verkrijgbaar in een retail single-configuratie of uitgebracht als promotionele single op de radio tijdens een hitlijstrun) die verscheen op Hot Country Singles & Tracks in het Broadcast Data Systems-tijdperk, waarmee het record werd verbroken dat eerder in handen was van Garth Brooks’ “Belleau Wood”. Het duo werd uitgenodigd om de Academy of Country Music Awards (ACMAs) van 2000 te openen met een uitvoering van het nummer. ^[ 23 ] Rolling Stone gaf commentaar op Jacksons stijl en merkte op: “Als Garth en Shania de lat voor countryconcerten hoger hebben gelegd met Kiss -achtige producties en eindeloze kostuumwisselingen, dan doet Alan Jackson zijn best om de lat weer op een menselijker niveau te brengen.” ^[ 24 ] Na de aanslagen van 11 september 2001 bracht Jackson ” Where Were You (When the World Stopped Turning) ” uit als eerbetoon aan degenen die omkwamen bij de terroristische aanslagen van 9/11. Het country/softrocknummer werd een hitsingle en bracht hem kortstondig in de schijnwerpers van het grote publiek; Jackson had het nummer voor het eerst laten horen bij de CMA Awards van 2001 en zijn optreden werd over het algemeen beschouwd als het hoogtepunt van de show. Jacksons website crashte de volgende dag door serververzoeken. ^[ 25 ] Het nummer kwam plotseling bij Jackson terecht en was niet gepland voor een officiële release, maar het liveoptreden begon op de radio te worden gedraaid en werd al snel uitgebracht als single. Het nummer stond op zijn album Drive uit 2002 , zowel de liveversie van zijn CMA-optreden als een radioversie.

Jackson bracht zijn tweede kerstalbum uit (na Honky Tonk Christmas in 1993), getiteld Let It Be Christmas op 22 oktober 2002. ^[ 26 ] Jeannie Kendall nam contact op met Jackson om een ​​duet te doen, en hij stelde het nummer “Timeless and True Love” voor; het nummer verscheen op haar eerste soloalbum, uitgebracht in 2003. ^[ 27 ] Begin 2006 bracht Jackson zijn eerste gospelmuziekalbum uit, getiteld Precious Memories . Hij stelde het album samen op verzoek van zijn moeder, die van religieuze muziek hield. Jackson beschouwde dit album als een “zijproject” en niets te officieels, maar het werd uiteindelijk wel als zodanig behandeld. Uiteindelijk werden er meer dan 1,8 miljoen exemplaren van verkocht. ^{[ bronvermelding nodig ]}

Slechts een paar maanden later bracht Jackson zijn volgende album uit, Like Red on a Rose . Oorspronkelijk bedoeld als een bluegrassalbum , had Like Red on a Rose een andere producer en sound. Keith Stegall was opvallend afwezig op dit album en in plaats daarvan nam Alison Krauss de productie over. In tegenstelling tot Jacksons vorige albums, verliet het album Jacksons typische neotraditionele countrystijl en ging in plaats daarvan voor een softrock / adult contemporary sound. Deze zet bleek controversieel voor zijn fans, die hem ervan beschuldigden zijn kenmerkende stijl te hebben verlaten om een ​​meer commerciële poproute te volgen. Hoewel het album door critici werd geprezen, werd het als een commerciële teleurstelling voor de zanger beschouwd. Voor zijn volgende album ging hij terug naar zijn countryroots. Good Time werd uitgebracht op 4 maart 2008. De eerste single van het album, ” Small Town Southern Man “, werd op 19 november 2007 op de radio uitgebracht. ” Country Boy “, ” Good Time “, ” Sissy’s Song ” en ” I Still Like Bologna ” werden ook als singles uitgebracht. “Sissy’s Song” is opgedragen aan een oude vriend van de familie Jackson (Leslie “Sissy” Fitzgerald) die elke dag in hun huis werkte. Fitzgerald kwam om bij een motorongeluk medio 2007.

Zijn zestiende studioalbum, Freight Train , werd uitgebracht op 30 maart 2010. De eerste single was ” It’s Just That Way “, die in januari 2010 debuteerde op nummer 50. ” Hard Hat and a Hammer ” is de tweede single van het album, uitgebracht in mei 2010. Op 23 november 2010 bracht Jackson nog een greatest-hits-pakket uit, getiteld 34 Number Ones , met een cover van de Johnny Cash -hit ” Ring of Fire “, evenals het duet met Zac Brown Band , ” As She’s Walking Away “. Op 20 januari 2011 kondigde Sony Music Nashville aan dat Jackson en zijn Sony-platenlabel, Arista Nashville , uit elkaar waren gegaan. ^[ 28 ] In maart van dat jaar kondigde Jackson zijn nieuwe deal aan met Capitol’s EMI Records Nashville . Het was een joint venture tussen ACR (Alan’s Country Records) en Capitol. Alle platen zouden worden uitgebracht en op de markt gebracht via Capitol’s EMI Records Nashville-label. ^[ 29 ]

In 2012 bracht Jackson het album Thirty Miles West uit . Er werden drie singles van het album uitgebracht: ” Long Way to Go “, ” So You Don’t Have to Love Me Anymore ” en ” You Go Your Way “. Geen van de singles bereikte de top 20. Een tournee in 2013 ondersteunde het album. Jackson bracht zijn tweede gospelalbum, Precious Memories Volume II , uit op 26 maart 2013. Later datzelfde jaar bracht Jackson zijn eerste (en tot nu toe enige) bluegrassalbum uit, simpelweg getiteld The Bluegrass Album . Er werden twee singles van het album uitgebracht: “Blue Ridge Mountain Song” en “Blacktop”. Het album bereikte uiteindelijk de nummer 1-positie in de Billboard Top Bluegrass Albums -hitlijst en de nummer 3-positie in de countryhitlijst. In 2014 nam Jackson het openingsnummer “A Million Ways to Die” op voor de film A Million Ways to Die in the West , waarbij hij het nummer samen met Seth MacFarlane en Joel McNeely schreef . ^[ 30 ]

In augustus 2014 opende de Country Music Hall of Fame een tentoonstelling ter ere van Jacksons 25 jaar in de muziekindustrie. Er werd ook aangekondigd dat hij ook een artist in residency was, met optredens op 8 en 22 oktober. ^[ 31 ] De tentoonstelling belicht de verschillende mijlpalen in zijn carrière met memorabilia die hij in de loop der jaren heeft verzameld. Zijn vijfentwintigste jubileumtournee “Keeping It Country” begon op 8 januari 2015 in Estero, Florida. ^[ 32 ] In januari 2015 begon Jackson aan zijn 25-jarig jubileumtournee “Keepin’ It Country”, gevolgd in april door de aankondiging van zijn twintigste studioalbum, Angels and Alcohol , dat op 17 juli werd uitgebracht. ^[ 33 ] In 2016 werd Jackson geselecteerd als een van de 30 artiesten die mochten optreden op ” Forever Country “, een mash-upnummer van ” Take Me Home, Country Roads “, ” On the Road Again ” en ” I Will Always Love You ” dat het 50-jarig jubileum van de CMA Awards viert . ^[ 34 ] In 2016 en 2017 verlengde Jackson zijn “Keepin’ It Country”-tournee met American Idol-alumna Lauren Alaina. ^[ 35 ] In augustus 2016 bracht Legacy Recordings de collectie “Genuine: The Alan Jackson Story” digitaal en op drie cd’s uit met 59 nummers, waaronder acht eerder niet uitgebrachte nummers die waren opgedragen aan Merle Haggard . ^{[ 36 ] [ 37 ]} In oktober 2017 bracht Alan Jackson een nieuw nummer uit met de titel “The Older I Get” voor een gepland toekomstig studioalbum. ^[ 38 ] Het album Where Have You Gone zou vier jaar later uitkomen; de plaat bevat een nog hardere, meer traditionele countrysound dan Jacksons gebruikelijke repertoire, waarbij Jackson in interviews opmerkte dat hij bang was dat “countrymuziek verdwenen is en niet meer terugkomt.” ^[ 39 ]

Jackson werd genomineerd voor zes CMA’s in 1989 en nog eens vier in 1994, waaronder één voor Entertainer of the Year. ^[ 40 ] Hij werd lid van de Grand Ole Opry in 1991 en werd ingewijd door Roy Acuff en Randy Travis . ^{[ 41 ] [ 42 ] [ 43 ]} Jackson was de meest genomineerde artiest bij de 29e jaarlijkse TNN/Music City News Country Awards (in het Grand Ole Opry House) die werd uitgezonden op 5 juni 1995. Zijn zes nominaties omvatten beste entertainer, mannelijke artiest, vocale samenwerking, album, single en video (twee nominaties in deze categorie). ^[ 44 ] Bij de CMA’s van 2002 vestigde Jackson een record voor het hebben van de meeste nominaties in één jaar – tien – waarvan er veel voortkwamen uit het nummer “Where Were You”. Het bracht zijn carrièretotaal ook op het tweede aantal van de meeste nominaties ooit, na George Strait. ^[ 45 ] “Where Were You” werd ook genomineerd voor een Grammy voor Song of the Year. Bij de Academy of Country Music Awards van 2003 won Jackson Album of the Year voor Drive en Video of the Year voor de video voor “Drive (For Daddy Gene).” ^[ 46 ]

In 2004 werd een stuk van vijf mijl (8 km) van Interstate 85 door Jacksons geboorteplaats Newnan omgedoopt tot de “Alan Jackson Highway” ter ere van de zanger. Nadat hij van de eer hoorde, zei hij: “[Newnan] was een geweldige plek om op te groeien. Ik weet niet zeker of ik wel geschikt ben voor de hoofdweg. Misschien hadden ze een onverharde weg of zoiets moeten kiezen.” ^[ 47 ] Jackson werd op 22 oktober 2001 in Atlanta opgenomen in de Georgia Music Hall of Fame. ^[ 48 ] Alan Jackson werd in 2010 geselecteerd om een ​​ster te ontvangen op de Hollywood Walk of Fame. In 2017 werd Alan Jackson opgenomen in de Country Music Hall of Fame.

Jackson was de hoofdact van de Fruit of the Loom Comfort Tour uit 1995, een deal ter waarde van $ 40 miljoen. Deze begon op 20 januari in New Orleans en duurde honderd data. ^[ 49 ] Alan Jacksons concerttournee uit 2004 begon op 23 januari in Fort Myers, Florida, en werd gesponsord door NAPA Auto Parts in een deal die Jacksons goedkeuring in tv-spots omvatte. De tournee omvatte meer dan 50 data in de VS. Martina McBride was het voorprogramma voor enkele shows. ^[ 50 ] In maart 2011 bezocht hij Australië om op te treden voor het CMC Rocks The Hunter-muziekfestival, waar hij de hoofdact was voor zaterdagavond. ^[ 51 ] In 2015 trapte Jackson zijn 25th Anniversary Keepin’ It Country-tournee af. ^[ 32 ] De tournee begon met een concert in Estero, Florida, op 8 januari in de Germane Arena. Jon Pardi en Brandy Clark zijn speciale gasten voor de meeste concerten van de tournee. De tournee werd afgesloten met een soloconcert in Highland Park, Illinois, in het Ravinia Pavilion op 31 augustus. ^[ 52 ]

In maart 2022 kondigde Jackson zijn afscheidstournee aan, “One More For The Road Tour.” ^[ 53 ]

Jackson neemt zijn studioalbums grotendeels op met de steun van enkele leden van zijn liveband, de Strayhorns. Vanaf 2022 bestaat de band uit:

• Mark McClurg – akoestische gitaar, harmoniezang
• Scott Coney – akoestische en baritongitaren, banjo, af en toe viool
• Rusty Danmyer – steelgitaar
• Danny Groah – lead guitar
• Ryan Joseph – viool, mandoline, harmoniezang
• Bruce Rutherford – drums
• Joey Schmidt – toetsenborden
• Roger Wills – basgitaar

Jackson trouwde op 15 december 1979 met zijn middelbare schoolliefde, Denise Jackson. Ze hebben drie dochters: Mattie Denise Selecman (geboren op 19 juni 1990), Alexandra Jane “Ali” (geboren op 23 augustus 1993) en Dani Grace (geboren op 28 augustus 1997). Het stel werd grootouders in december 2022 toen hun dochter Ali en haar man Sam Bradshaw hun eerste kind verwelkomden, een zoon. ^[ 54 ] Hoewel het stel in 1998 enkele maanden uit elkaar ging vanwege de spanningen van Jacksons carrière en zijn ontrouw, ^[ 55 ] zijn ze sindsdien verzoend.

Denise Jackson schreef een boek dat bovenaan de bestsellerlijst van The New York Times stond over haar leven met Jackson, hun relatie, hun scheiding vanwege zijn ontrouw en hun hernieuwde toewijding aan elkaar, en haar toewijding aan het christendom. Het boek, It’s All About Him: Finding the Love of My Life, werd in 2007 gepubliceerd. In mei 2008 bracht ze een geschenkboek uit met de titel The Road Home . Jacksons neef, Adam Wright, is ook een countryzangeres en -liedjesschrijver. Adam en zijn vrouw, Shannon, treden samen op als een duo genaamd The Wrights . ^[ 56 ] The Wrights schreven samen twee nummers en zongen samenzang op Jacksons album What I Do. Jackson is een neef van voormalig Major League Baseball- speler Brandon Moss . ^[ 57 ] In juni 2009 zette Jackson zijn landgoed van 135 hectare (0,55 km ² ) net buiten Franklin, Tennessee , te koop voor $ 38 miljoen. Het pand werd eind mei 2010 verkocht voor $28 miljoen, een van de hoogste prijzen ooit voor een huisverkoop in de omgeving van Nashville. ^[ 58 ] In 2010 verhuisde de zanger naar een huis in dezelfde buitenwijk van Nashville. De zanger en zijn vrouw betaalden in juni 2010 $3,675 miljoen voor het landgoed, maar minder dan een jaar later zetten ze het huis te koop voor $3,995 miljoen. ^[ 59 ]

Jackson onderhield een hechte vriendschap met countryzanger George Jones . Jones werd genoemd in nummers als ” Don’t Rock the Jukebox ” (Jones verscheen ook in de bijbehorende videoclip) en “Murder on Music Row.” Het nummer “Just Playin’ Possum” is opgedragen aan Jones en vertelt hoe Alan alleen maar laag wil blijven en possum wil spelen (waarbij “possum” verwijst naar George Jones). Jones is ook te zien in de videoclip voor “Good Time.” In 2008 was Jones een verrassingsgast bij Jacksons “CMT Giants”-ceremonie, waar hij Jackson bedankte voor zijn vriendschap. Hij is ook een hechte vriend van George Strait , die “Murder on Music Row” met hem zong. Naast zijn banden met grote sterren, onderhoudt Jackson zijn connecties met zijn roots en oude vrienden. ^[ 60 ]

Tijdens de begrafenisdienst van George Jones , op 2 mei 2013, voerde Jackson een van Jones’ klassiekers uit, ” He Stopped Loving Her Today “, aan het einde van de dienst in de Grand Ole Opry in Nashville. Jackson is een fervent verzamelaar van klassieke auto’s en zijn collectie omvat onder andere een Amphicar , een Shelby GT 500 KR Convertible uit 1968 en een Chevelle SS 396 uit 1970. ^[ 61 ]

In een verschijning in 2021 in The Today Show kondigde Jackson aan dat hij de ziekte van Charcot-Marie-Tooth (CMT) had, en zei: “…het heeft al jaren invloed op mij. En het wordt steeds duidelijker. En ik weet dat ik op het podium struikel. En nu heb ik een beetje moeite met mijn evenwicht, zelfs voor de microfoon, en dus voel ik me gewoon heel ongemakkelijk.” ^[ 62 ]

Amerikaanse Muziekprijzen

• American Music Award voor favoriete countrysingle 1993; ” Chattahoochee “
• Favoriete countryalbum uit 1993  – ” A Lot About Livin’ (And a Little ‘bout Love) “

Academie voor Countrymuziek

• Top nieuwe mannelijke zanger uit 1990
• Album van het jaar 1991  – ” Don’t Rock the Jukebox “
• Single van het jaar 1991  – ” Don’t Rock the Jukebox “
• Album van het jaar 1993  – ” A Lot About Livin’ (And a Little ‘bout Love) “
• Single van het jaar 1993  – ” Chattahoochee “
• Top mannelijke zanger van 1994
• Top mannelijke zanger van 1995
• Single van het jaar 2001  – ” Where Were You (When the World Stopped Turning) “
• Lied van het jaar 2001  – ” Where Were You (When the World Stopped Turning) “
• Top mannelijke zanger 2001
• Album van het jaar 2002  – ” Drive “
• 2002 Video of the Year – “Drive (For Daddy Gene)“
• Single van het jaar 2003  – ” It’s Five O’Clock Somewhere “
• 2003 Vocal Event van het Jaar met Jimmy Buffett  – ” It’s Five O’Clock Somewhere “
• Cliffie Stone Icon-prijs 2018

Billboard Muziekprijzen

• Top Christelijke Album 2014  – ” Precious Memories Volume II “

CMT Muziekprijzen

• Kunstenaar van je leven 2022

Country Muziek Vereniging

• Muziekvideo van het jaar 1992  – ” Midnight in Montgomery “
• Muziekvideo van het jaar 1993  – “Chattahoochee”
• Single van het jaar 1993  – ” Chattahoochee “
• Vocale gebeurtenis van het jaar 1993  – ” I Don’t Need Your Rockin’ Chair “
• Lied van het Jaar 1994 met Jim McBride  – ” Chattahoochee “
• Entertainer van het jaar 1995
• Vocale gebeurtenis van het jaar 2000 – “Murder on Music Row”
• 2002 Album of the Year – “Drive“
• 2002 Mannelijke Vocalist van het Jaar
• Entertainer van het jaar 2002
• Single van het jaar 2002  – ” Where Were You (When the World Stopped Turning) “
• Lied van het jaar 2002  – ” Where Were You (When the World Stopped Turning) “
• 2003 Entertainer of the Year
• 2003 Mannelijke Vocalist van het Jaar
• 2003 Vocal Event van het Jaar met Jimmy Buffett  – ” It’s Five O’Clock Somewhere “
• 2022 Willie Nelson Lifetime Achievement Award ^[ 63 ]

Grammy Awards

• 2002 Beste Countrynummer  – ” Where Were You (When the World Stopped Turning) ” ^[ 64 ]
• 2011 Beste Country Samenwerking met Zang – ” As She’s Walking Away “, met Zac Brown Band ^[ 64 ]

ASCAP-prijzen

• Country Music Award voor erfgoedprijs 2014

Gouden Schoen Awards

• Album van het jaar 2014  – ” The Bluegrass Album “

TNN Muziek Stad Nieuws Landprijzen

• Lied van het Jaar 1990 “Here in the Real World”
• 1991 Ster van Morgen
• Album van het jaar 1991 “Here in the Real World”
• Single van het jaar 1992 “Don’t Rock the Jukebox”
• Album van het jaar 1992 “Don’t Rock the Jukebox”
• 1992 Mannelijke artiest van het jaar
• Video van het jaar 1993 “Midnight in Montgomery”
• Lied van het jaar 1993 “Chattahoochee”
• 1993 Mannelijke artiest van het jaar
• Entertainer van het jaar 1993
• 1994 Video of the Year “Chattahoochee”
• Single van het jaar 1994 “Chattahoochee”
• Album van het jaar 1994 “A Lot About Livin”
• Mannelijke artiest van het jaar 1994
• Entertainer van het jaar 1994
• 1995 Vocale samenwerking van het jaar “A Good Year For the Roses” met George Jones
• Single van het jaar 1995 “Lovin’ on Love”
• Album van het jaar 1995 “Who I Am”
• Mannelijke artiest van het jaar 1995
• Entertainer van het jaar 1995
• 1996 Mannelijke artiest van het jaar
• Entertainer van het jaar 1996
• 1997 Mannelijke artiest van het jaar
• Entertainer van het jaar 1997
• 2001 Video of the Year “WWW.Memory”
• Lied van het jaar 2001 “Murder on Music Row” met George Strait
• Single van het jaar 2001 “Murder on Music Row” met George Strait
• Album van het jaar 2001 “When Somebody Loves You”
• Samenwerkingsevenement van het jaar 2001 “Murder on Music Row” met George Strait
• Mannelijke artiest van het jaar 2001

^[ 65 ]

CMT Flameworthy-prijzen

• 2002 Love Your Country Video van het Jaar – “Waar was je toen de wouden stopten met draaien”

Andere onderscheidingen

• 2017: Opgenomen in de Country Music Hall of Fame ^[ 66 ]